Dwz In principe. Maar laten we ons niet rijk rekenen. Een laster campagne is bij uitstek het calamiteitenscherm voor politieke verbanning, moord en opsluiting zoals in de zaak van Julian Assange. Die werd op een haar na in Bellmarsh prison vermoord in opdracht van Mike Pompeo onder Trump1, nadat tientallen kranten tegelijk uitvoerig en langdurig suggestief hadden bericht met theorieën over verkrachting, in combinatie met politiek geïnspireerd langdurig Zweeds onderzoek zonder enige klacht of belastend feit, rond een 'broken condom'. Zie Assange's nauwkeurig navilgbare eindverklaring uit 2016.
Nederland en de Westerse wereld worden beïnvloed door propaganda naar de luimen van belanghebbenden via steunpunten in politiek en media gecoördineerd vanuit de Blob (State Dept, Pentagon, CIA) en Deep State en al of niet publiceren de denktanks.
Wat wij vrijheid en democratie noemen is vrijheid van handelen voor een oligarchie, socialisme voor grote bedrijven en consensus tussen defensie, buitenlandse zaken en de geheime dienst. Alles ten oosten en zuiden van ons, waar de Ander woont, is een 'dictatuur' - dat zijn 'regimes' met een 'autocraat', die men koloniseert, schuldlaaf maakt, verzwakt of regime changed, 'ter beschaving'.
Voor interne repressie wordt sinds 1964 met succes een pseudo medisch etiket ('komplot denker') geplakt in de strijd tegen belastende feiten en kritisch denken. De idéfixe is dat er werkelijk afwijking bestaat ipv gezonde belangstelling. Dit wapen werd opgetuigd nav de moord op Kennedy, blijkt oa uit CIA dispatch 1035-960 aan de media.
De kracht ervan is dat het vele suggesties oproept. Dat alles transparant zou zijn, dat media ons altijd informeren (en er dus geen publiek geheim bestaat), of dat er naast samenzwering geen fenomenen zijn zoals collussie, welbegrepen eigenbelang en coercie, nod nod wink wink. Al met al gaat men zelfcensuur toepassen, zowel schrijvers als lezers, zich verwijderend van de werkelijkheid.
Zie voorts bijv 'Operatie Mockingbird'; of Patronen van Bedrog door Eric van de Beek; Gekaufte Journalisten door uitgever Ulfkotte. Ik ben geneigd dit uit te leggen zodat men zich zelf kan informeren. Ik sta namelijk niet als komplotdenker in het leven en wil ook niet zo gezien worden. Vroeger was ik sterk geconditioneerd contra komplotdenken zodat ik verschillende ernstige waarschuwingen van bedrog heb genegeerd. (Dat kwam mij duur te staan, redenerend, 'dat zou iemand toch niet werkelijk gebeuren') Maar als ras onderzoeker moest ik weten hoe de wereld werkt en werd realistischer.
.
Het complot etiket blijkt effectief in het isoleren en monddood maken van andersdenkenden. Professionals, publiek en organisaties met onwelgevallige inzichten worden gecancelled met een kruisje bij de naam. Dat haalt de angel uit elkaar programma en elk debat. Naast de voorbeeldfunctie van bepaalde media circuleren er vanuit overheden en stakeholders instructies voor hoofdredacties mbt censuur - het hanteren van de juiste framing, afleiding, begrippen, onderwerpen en termen. Die regels raken ingebed in de politieke correcte cultuur die zich uitbreid naar publiek.
Little did We know maar In Nederland was Hilversum sinds de oorlog voor 8% gereserveerd voor propaganda - een afspraak in het kader van Marshallhulp. (Nu zingt men hier geen Russische slaapliedjes meer, zo vindt indoctrinatie zijn weg, zo is Nederland cultureel geklonialiseerd.) Dit strookt met een hegemonistische Amerikaanse agenda, waarin Europa niet meer dan een Stepping Stone is voor geopolitieke ambities, onder andere gemanifesteerd in de covert strategy of tension (Gladio 1 en 2) en politieke inmenging, uitgestippeld in Washington.
Al met al komt via de media een beperkt beeld van de werkelijkheid op het netvlies, dat tegenwoordig radicaal eenzijdig dreigt te geworden.
De oligarchie heeft door neoliberale meewind en een oplopende materiële voorsprong geleidelijk en geruisloos, de macht verkregen over democratische instituties, inclusief de gevestigde media. De media daarbuiten zijn Pallievriendje, Poetin of China vriendje, wappie komplotdenker of extremistisch, weerzinwekkend.
Einstein noemde in 1948 het gevaar van de toenemende ongelijkheid en de toenemende machtsconcentratie in de media en daar aan verbonden kleuring. Hij vreesde dat de mensen in afzienbare tijd de werkelijkheid niet meer zou kunnen overzien. Het is nu zover al duurde het langer dan verwacht - net als Orwell's waarschuwing '1984' - 'don't let It happen'. AI maakt het nog complexer, het kan mensen totaal gek maken waarschuwde Assange. Terecht miz pleit Yannis Farouvakis voor democratie, opdat men zich moge bevrijden van digitale feodaliteit op internet en media.
1984 is hier. Zoveel werd me helder, twenty twenty, verbaasd starend in het blauw van een vliegverkeervrij vergezicht in 2020. Een kleine belangen groep verkocht toen via media en overheden de hele wereld een 'safe and effective new vaccin' dat in No Time was ontwikkeld. Men weet toch, dat kost 10 tot 12 jaar. Hoezo safe en effective? Hoezo die acceptatie. Die ene oplossing. Hoezo. Hoezo vaccineren tegen een onvoorspelbare virus variatie. Hoezo geen transparantie en politieke verantwoordelijkheid (nog steeds). Hoezo geen debat? Geen gesprek.
Gevestigde media spreken met één mond op hoofdpunten en voorzien dagelijks eenzijdig in bepaalde thema's. Wat beheerst de publiekskanalen? Een machtsherachie? Hoe werkt dat? Wat bepaalt die censuur en zelfcensuur en kleuring en afleiding. En bedrog bij herhaling. Wat maakt media hallucinant. Een caleidoscopische bubbel splijt de samenleving, kan ons in babylonische verwarring storten en persoonlijke relaties bederven.
Moet ik dit hier toelichten?
Bepaalde emotionerende en morele thema's in de 'voorgescheven' (PC) werkelijkheid synchroniseren ons en zijn langzaam leidend geworden in de gevestigde politiek. Het 'Overtonvenster' is gekrompen. De emotie is toegenomen. Ipv een breed spectrum zien we buiten het centrum slechts enkelen die niet PC zijn. (Twee ervan blijken tôch PC in stemgedrag.) Centraal staan belangen van corporate stakeholders, het MIMAC (militair industrieel media academia complex) en een machtselite met dictatoriale doelen verpakt in nobel causes.
Door verworvenheden van massa psychologie en realtime opinie meting ('manufacturing consent') is wat de krant ons pleegt te bieden een homogeen psychologisch kaartenhuis geworden: tendentieuze suggesties, halve waarheden, spin, stigma, systematische omissies die conditionerende oogkleppen zijn, waar men zich in thuis gaat voelen.
Ons beeld van propaganda is verouderd. Moderne propaganda exploiteert de grens van het begrip en waarnemen. Het is naadloos geïntegreerd.
In de gevestigde media dringt weinig door van kritiek hierop. (behalve tot de redactionele prullenbakken) hoewel zij hofleveranciers zijn van nepnieuws.
Daar hebben diverse medewerkers de media schuldig aan verklaard, zoals Janneke Monshouwer van de NTS / NOS, Herman Wigbolt van Achter het Nieuws, Chris Hedges van de New York Times, George Orwell journalist in de Spaanse Burgeroorlog, de psycholoog Jacques en Ellul en Noam Chomsky co-auteur van het standaardwerk over Propaganda.
Wat Nieuws is, is goeddeels gecreëerd. Dat is onvermijdelijk. Er ontstaan filters en er is nepnieuws. Het journaal is geen vuurtoren die de horizon aftast naar een schip op zee. Door bepaalde berichtgeving en woordgebruik (bijvoorbeeld 'defensie' als pseudoniem voor aggressie) wordt de weg bereid voor beleid dat al decennia is voorbereid. Hoewel dat feit geen media focus krijgt is dat niet volstrekt geheim. De resulterende indoctrinatie slaat neer in verkalkte aannames, naïeve hypocrisie en kinderlijke fantasmen (met emotionele lading) die een half continent rijp kunnen maken voor oorlog.
Vaste 'bewoners' van dat mentale kaartenhuis raken volledig gedesoriënteerd in de frisse lucht. Men wordt onzeker en geïrriteerd. En echt kwaad. Op onrecht en op de boodschapper natuurlijk. Zelfs op goed nieuws. Al dat niet strookt met het bekende, de met buren en collega's gedeelde ervaring uit de gevestigde en geregisseerde (komplotdenker roepende) media.
Logisch: de meesten onder ons zijn geen pionier, detective, of onderzoeker. En het denken wordt ontmoedigd - lijdzaamheid wordt aangemoedigd, de neuzen worden gericht op echte, virtuele of gecreëerd issues waar gecorrumpeerde ngo's en academici, geen burgerrechten beweging, flair aan verlenen. Dat werkt. Een meerderheid lijkt onmachtig of onwillig om zelf een standpunt te bepalen dat afwijkt van de omgeving.
Wie heeft opgelet kon de neergang zien van de pluriforme pers vanaf eind jaren negentig. Op een Neoliberale golf fuseerde uitgeversland. In de censuur periode 2018-2024 onstond de bubble van onverdraagzaamheid waar eens tolerantie was. Ik ervaar sindsdien een tweedeling van de samenleving tot in het privéleven.
In gesprek met 'de ander' is een uitwisseling van informatie of een aanzet tot onderzoek lastig geworden. Opgeklopte Angst remt het verstand. Begrip is lastig als je systematisch op het verkeerde been gezet bent - zeker als dat je status beïnvloedt en je je gedekt voelt door een meerderheid.
Middenpartijen gingen bange en extreme standpunten innemen die veelal stroken met special interests op afstand en globalist governance. De topklasse in PC discipline reageert met dedain op minder geïndoctrineerden. Maar 'andersdenkenden' onderling kunnen wel door één deur, of zij nu van politiek links of rechts komen. Die zijn genuanceerder of missen een gevoel supremacie. Dat is het nieuwe normaal.
Een voorbeeld uit eigen ervaring.
In 2019 heb ik iemand ontmoet die in medische setting werd verhinderd naar huis te gaan en een komplotdenker werd genoemd. Die ontmoeting heeft vee inzicht opgeleverd en had consequenties.
De vrouw was voor herstel van een beenbreuk in revalidatie opgenomen. Zij zocht juridische en psychische hulp ivm een trauma en kreeg tijdelijk een concentratie-beperkend anti-epilepticum. Haar trauma vond men lijken op komplotdenken. Een AIO faalde in de anamnese en noemde haar chronische psychotisch. Daarop had de kliniek haar behandeling gestopt zodat zij niet kon lopen. Zij zat er, afhankelijk van derden was zij sociaal en psychologisch geïsoleerd en was een half jaar niet buiten geweest. In de zorg en 'sociaal' werk sprak men in ernst namelijk van een aangeboren 'besmettelijk' ongeneeslijk (chronisch-psychotisch) KOMPLOTDENKEN''.
Met zo'n etiket is isolement verzekerd.
Het roept ook wantrouwen op. Dat spoorde me aan tot een gesprek.
Men had haar kennissen geen toegang verleend. Dat ik haar ontmoette kwam via een vriend, lotgenoot in die kliniek. Uit voorzorg was zij afgezonderd van haar huissleutels, post, mobiel, pinpas, pc, familiecontact en persoonlijke items. Het maakte haar onthand en ongerust over haar leven (en dat van haar zoon in de VS), soms wanhopig. Over haar toekomst voerde een part-time kliniekarts de regie. Die sprak in raadselen: men zocht 'een plekje'. Zij was Amerikaan en had geen idee van het systeem, wel hoge verwachtingen. Wekelijks vroeg zij om meer dan een uur fysio. Huisarts, specialist en tandarts waren off-limits en de familie weigerde men te contacteren. Een functionerend begeleider / contactpersoon ontbrak. Zij stond open voor hulp maar werd genegeerd en geïntimideerd. Mishandeling kan even onmenselijk als onopvallend zijn. In de verzelfstandigde zorg ontbrak haar exact wat zij nodig had: menselijkheid en (persoonlijke) assistentie.
Door haar hoffelijkheid en geestdrift moest ik beloven haar te helpen al had ik even moeite haar verhaal te geloven. Door haar volharding lukte het haar te bevrijden uit die toestand. In die zorg impasse werd bemiddeling geweerd. Ik schreef en sprak de betrokkenen. Zij was bijna vergroeid met een rolstoel maar wilde met hulp gaan staan en lopen leren. Na twee maanden assistentie en buiten komen was zij enigszins mobiel. Zij werd ontslagen van behandeling toen ik wees op een fout / letsel. Thuis moest het nodige gebeuren maar een transfer gunde men haar niet. Met geleend geld arriveerde zij thuis, trots en stralend van geluk en hernam haar verloren leven met de missie om gezond te worden. 'Wat bent u achteruitgegaan' was de eerst begroeting in de buurt. Na een half jaar oefenen deed zij haar zelfzorg en huishouden en liep zonder stok. Na twee jaar onophoudelijk oefenen en verbeteren kon zij zelfs de anti-epileptica (de aanleiding) afbouwen.
Een jaar na afloop van die vruchteloze revalidatie, weer op eigen benen kwam vanuit die instelling een nagezonden 'mentor' haar vorderen voor de kliniek met een tegenstrijdig en verzonnen zorgdossier waarin de mishandelde 'komplotdenker' werd opgevoerd als onbekwaam.
Ongeacht de tastbare en gedocumenteerde werkelijkheid keerde die dystopische zorg de waarheid binnenstebuiten. De ex-patiënt zou zorg mijden. Moest opgenomen worden. Een kwade genius (ondergetekende) zou helpen met een slecht oogmerk. Het dossier schermde lukraak met vermeende gevaren zoals misbruik thuis, potentiële psychosen, en achteruitgang: Kortom één dikke fabel.
De huisartsen hadden gesteld dat van psychose geen sprake was, en volgden jaar vooruitgang met grote belangstelling. Men complimenteerde haar zelfs meermaals met de goede mantelzorg.
Het etiket komplotdenken (dossier GGD, 2019) bleek echter zo schadelijk dat toen haar huisartsen praktijk werd overgenomen er een recherche team aan te pas is gekomen om vast te stellen dat zij in geheel orde was thuis en compis mentis en in goed gezelschap. Dat was een tweede aanslag op haar welzijn, nachtrust en goede naam. Het initiatief kwam van de ineffectief gebleken kliniek en hun fabulerende mentor, plus nog een tweede mentor (acterend op het fabel dossier van de eerste mentor èn op heh achterhaalde etiket, psychotisch komplotdenker). Dit was op gezag van een manager op afstand, een Kantonrechter.
Nog een half jaar later (zij leefde op zichzelf, kon zonder hulp en bleef vooruitgaan) leidde een medicijn incident tot een pijnlijke verlamming. Uitgaande van het tehenstrijdige dossier had men een vergiftigende dosis vitamine (B6) voorgeschreven.
De hele saga heeft uitvoerig de impact blootgelegd die laster en demoniseren kunnen hebben dmv het politiek ingebed en beladen etiket, Komplot denken.
Het is vernietigend. Het vernietigde diverse relaties en belangrijke faciliteiten. Voor sport, voor zorg en sociaal leven: en buurtrestaurant, een fysio, een workshop, een sociaal loket, een zorgloket, twee juristen en Buren relaties, waarom bleef aan haar immer onvermeld. Zij moest luisteren zij de mentor. Professionals kwamen aan de deur of braken in (zelfs 3x), men beloofde het één en deed het ander, bedroog haar in geschrifte, zocht probleem dat er niet was, men oefende gaslighting, intimidatie, bedrog en spionage op haar uit, belemmerde haar thuishulp en fysio, creëerde meerdere medicijnincidenten, veranderde stiekum een codicil en bedreigde deze intelligente wilskrachtige tante met onvrijwillige opname (de klinische mishandeling waar zij uit ontsnapt was en ern klacht over liep). Hoe kon dit pandemonium van gekkigheid bestaan, het was een doorlopende voorstelling van Jeroen Bosch.
Wat ons opviel was grimmigheid onverschilligheid en wantrouwen bij de
nieuwe contacten en sommige dienstverleners in respons op stigma
tiserende laster - 'chronisch psychotisch komplotdenken'.
Dat van psychose geen sprake was niet uit. De werkelijkheid moest werken voor papier. Zij was ook niet tegen zorg of overdreven wantouwend, Integendeel zij droeg 't hart op de tong en stortte bij iedere witte jas haar hart uit.
Het woord komplotdenker klinkt misschien grappig op het eerste gehoor maar het kwalificeert inmiddels werkelijk voor psychologische oorlogvoering. Bestaat dat? Ja dat is fifth generation warfare in de informatie sfeer. Kort gezegd, op afstand zorgen psychologen dat men elkaar verderop de kop in slaat. Deze discipline stamt al uit koloniale tijden maar wordt steeds verbeterd, en het werkt evengoed in den verre als top down in eigen gelederen!
Zij leek soms bewust doelwit van laster te zijn maar ik zag het als een willekeurig doelwit, slachtoffer van de tijdgeest. Ook Ik werd lastig gevallen door het vooroordeel van haar mentor.
Ik zou dit vroeger voor onmogelijk gehouden. Met de goeie band die was ontstaan in een overigens vijandige wereld was ik echter onvermijdelijk hierin betrokken. Het voortgaand herstel bleef ons verrassen, stemde tot vreugde en tevredenheid. Ik zag een oplossing voor elk issue. Waaronder vier invaliderende aandoeningen. Een gelukje. Elke dag was zij dankbaar. Jaar na jaar, werd zij weer compleet. Die kracht kwam uit wilskracht en goede samenwerking, in een zekere verwantschap.
In gezelschap raakte zij niet uitgesproken over de keren dat ik haar leven had gered. Ze was geestig en super direct. Helaas is dat in de periferie van haar contacten niet aangeslagen - door de kracht van laster. De anatomie van een ware laster campagne werd ons pas later duidelijk in dossiers. Ik kon haast niet geloven wat men haar allemaal aan wilde doen en aan hééft gedaan met kokervisie en stompzinnigheid.
Ik zag alleenstaanden in de zorg uit de boot vallen. Een individu kan vanwege bijzonderheden of kritiek worden gemarginaliseerd, tegengewerkt of geïsoleerd. Iemand kan naar de tijdgeest onder psychiatrie gesteld worden, van passende zorg uitgesloten en zelfs (vanwege privacyregels) voor vrienden (niet familie) van de aardbodem verdwijnen.
We zagen ons daarom genoodzaakt onderling een machtigingsverklaring op te stellen en zijn uiteindelijk een partnerschap aangegaan zodat de ergste mishandelingen zijn voorkomen. Dat is intensief aanpoten geweest. Onmisbaar was de steun van drie vrienden (een zorg specialist, een arts en een jurist) en mijn vriendin.
Mentoraat is eigenlijk een beschermingsmaatregel. Het is een beperking van je vrijheid (in keuzen en handelingen) op immaterieel gebied, afhankelijk van de mentor (en je conditie). Dat is meestal een wildvreemde, vaak iemand opgeleid tot verzorgende. Een mentoraat kan goed gaan of slecht gaan. De wereld blijft daar onkundig van. Sommigen hebben er louter goede ervaringen mee.
Mentoraat geeft macht gelijk 'politieke psychiatrie' maar dan zowel binnen als buiten de muren van een instelling. Er bleek realistisch gezien geen justitieel beroep mogelijk tegen dit mentoraat. Niet in drie jaar tijd. Niet met vier advocaten. Niet met een assistent. Niet voor deze wilsbekwame cliënt (compis mentis).
De twee mentors spraken nota bene haar taal (Engels) niet - een recept voor problemen. Dat en honderd andere fouten hadden we gedocumenteerd. Maar dat bleef buiten beschouwing.
Het mentor bureau bleek disfunctioneel als 'klantenservice' of toezichthouder.
De weg naar hoger beroep is een hoge hoepel om niet door te kunnen springen.
Dat maakt het mentorschap tot een vervaarlijk instrument, vaak misbruikt. Het trekt antipathische mentoren aan die de tassen vullen met dossiers van makkelijke klanten dat wil zeggen zij die intramuraal of gesedeerd leven (of daartoe gedwongen kunnen worden). Dat is goed verdienen. Vrijwillige mentoren doen de rest.
Hier poogde een mentor met artsen en instellingen eea te bereiken door aannemelijke kwalen te verzinnen en op te kweken. Men trachtte haar zeker vijf keer nodeloos te onderzoeken oa op geestelijke gezondheid.
Dit ijzeren instituut, het mentorsysteem, ligt als valkuil op het levenspad van de nietvermoedende burger, onder een schijnbaar wolkenloze rechtsstaat. Veel mensen ondervinden het probleem. Het systeem is op klokkenluiders toegepast volgens een doorgaans welingelichte (buitenlandse) bron.
Ik zag hoe het het leven en de privacy van een alleenstaande in een kwetsbare periode werd doorkruist en vernederd tot een gevangenis zonder muren. Nav het komplotdenk predikaat.
De bureaucraten in functie werkten bij elke afslag toe naar een snelle dood. Men verzon die afslagen zelf in de vorm van onnodige onderzoeks- en behandelings verzoeken, en het voortduren van stress en medische incidenten. Mentor beloofde haar belang te behartigen in haar verzoek om opheffing mentorschap en zou haar privacy respecteren. Maar men kwam aan de deur en klom zelfs op balkon en dreigde met opsluiten. Hier is een ooggetuige verslag van. Wet en regels werden naar willekeur overtreden in een verbijsterend machtspel.
Ik had het geluk iemand te laten ontsnappen aan een klinische dodenrit. Ze bezweek echter later aan de gevolgen van het komplotdenk predicaat, alsnog bijna onder dossiers, zorg onthouding, laster, mishandelingen en een antipathisch mentoraat.
Het kostte geen jaar, maar drie jaar voor men de misdiagnose en alle daaruit voortgekomen zorgdossiers bij GGD heeft hersteld.
Tijdens de tuchtrechtzaak en mentor-opheffings procedure overleed vervolgens de dappere doorzetter, uitgeput door zorg onthouding en mishandeling (van GGD, kliniek en mentor -wege). Tot slot door lethaal chronisch letsel van een acute vergiftiging ontstaan op medisch voorschrift (behandeling nav vermeend en achterhaald komplotdenken, jaren eerder persisterende in een ander dossier.)
Ook een ander, een man van veertig op één been, zocht mijn hulp. Hij wilde een dag naar eigen huis. Hem kon ik vanwege Corona quarantaine niet bereiken. Hij heeft het niet gehaald.
Ik heb close-up ervaren hoe het nieuwe mentorsysteem ontbindende voorwaarden kent die totaal ongeschikt zijn voor gebruik door de betrokkenen ook al is iemand kerngezond en maakt men dikke fouten. Deze kafkaeske valkuil in ons systeem met een politiek etiket ligt klaar voor elke burger.
In de krant stond een vergelijkbaar voorbeeld van mishandeling, dat een maatschappij kritische Indische moeder en haar zoon te beurt was gevallen. Zou dit een trend zijn? Ik ben zelf mentor geworden om het te begrijpen, van binnenuit te leren kennen. Ik weet er iets van. Bij een relaas met hemeltergende details besefte ik dat ik dit niet zou hebben kunnen vatten zonder ervaring.
Daarom verwelkom ik het essay van Elze van Hamelen, hieronder. Het in kaart brengen van de 'contra complotdenk' manie.
Deze krankzinnigheid wordt geleidelijk opgedraaid met belangrijke consequenties. Het voedt misstanden in de zorg en in mentoraten en misbruik van de psychiatrie - ten koste van andersdenkenden, klokkenluiders en anderen al is de omvang in Nederland niet direct duidelijk.
Komplotdenken is geen ziekte, het staat niet in DSM-IV handboek voor Psychiatrie, het is niets bijzonders en geen epidemie. Het is ook niet het gevolg van sociale media of buitenlandse agitatoren maar een illusie die optreedt als men te lang de gevestigde media heeft gevolgd, vervreemd van de andere kant. De term is een strategisch psychologisch middel voor binnenlands gebruik, een dooddoener tegen kritisch denken en zuiver onderzoek.
Transparantie heeft een zelfreinigend, beschavend effect. Bubbels in de informatiesfeer vormen splijtzwammen.
Velen beseffen het niet, maar moderne mythes doorkruisen relaties en zetten aan tot onverdraagzaamheid. Het leidt tot monddood maken van (potentiële) opiniemakers en het vertrappen en vervolgen van mensen. Levensgevaarlijk
MK
28-02-2025
https://vanhamelen.eu/uncategorized/het-label-complotdenker-censuur-door-pseudopsychologie/
