Begrijpen we het nog?
zoals een volwassen kind niet wil horen dat ik iets vaag vind of niet begrijp
zoals je een schrijvende vriendin niet vermaant de lezer niet te onderschatten noch te belasten
zoals je niet elke medicus moet vertellen dat gezondheid stoelt op gezond voedsel
zoals de fanate tv kijker niet wil weten dat we misschien niet genoeg weten
zoals bange vrienden oorzaak en gevolg (agressie en reactie) niet meer kunnen herinneren - zelfs omgekeerde volgorden beleven, in jaren van slordige berichtgeving
zoals je een Volkskrant redacteur niet moet bellen omdat Maurice (de Hond, progressief en onafhankelijk) niet rechts is, zoals hij wordt geafficheerd,
en dat feiten van belang zijn (zoals de recente mislukking van het Nivel coronarapport), en dat feiten nieuwswaardig kunnen zijn ongeacht welke politieke geur - juist in een pandemie van onwetendheid, deze samenleving die gespleten is door informatie ongelijkheid en 'pc' zwart wit denken
of ook maar eens itereren dat Links en Rechts, twee armen van één lichaam, nu onhoudbare labels zijn in de zin van progressief of repressief
zoals je Biden, Rutte, Schoof, noch Von der Leyen kan verklappen dat de Brics ('as van het kwaad') gelijkwaardigheid betracht, een progressief streven - door samenwerking, dialoog, wederzijdse souvereiniteit als pijlers van beleid, antwoorden op repressief liberalisme van World Bank tot Petro dollar
of met de deur in Paleis en huis te vallen, dat de genocides, dan wel 'oorlogen' (voor wie denkt aan 'hebben' het particuliere - niet aan zijn, het universele) aan de periferie van het Atlantische Lebensraum, onacceptabel zijn - niet een beetje ondemocratisch, een beetje onverantwoordelijk, een beetje link, helemaal hun schuld en een beetje ver van ons bed
zoals je mij niet moet vertellen dat ik te veel woorden gebruik - nu even niet!
maar het klopt wel uiteindelijk. Ik heb er geen woorden voor
